شخصیت شناسی از روی چهره و ظاهر واقعا سخته..

“وقتی بچه‌هام بزرگ بشن و بفهمن من تمام عمرشون براشون نقش بازی کردم شوکه میشن. همیشه باید وانمود کنم که حواسم به همه چیز هست. درسته که میگن شخصیت شناسی از روی چهره آدمها سخته. من آدم خونسردی هستم. وقتی بچه‌ها تختشون رو مرتب نمیکنن، یا روی دیوارها خط میکشن زیاد برام مهم نیست.** اما شخصیتم یه سری توقعات داره، به چیزهایی که میگه پایبنده و مو به مو بهشون عمل میکنه**.شخصیت من از بازی‌های ویدئویی متنفره، به ندرت اجازه میده اینجور بازی‌ها تو خونه آورده بشن، و وقتی بچه‌ها قوانین خونه رو نقض میکنن، فوراً بازی‌ها رو سر به نیست میکنه. اما خودم وقتی بچه‌ها مدرسه هستن همیشه ‘ماریو کارت’ بازی میکنم. هفته پیش شخصیتم خیلی ناراحت شد. اون بچه‌ها رو تهدید کرد که اگر به کُشتی گرفتن ادامه بدن، شکلات‌ها رو میریزه دور. ولی بچه‌ها به کارشون ادامه دادن،** بنابراین شخصیتم هم مجبور شد کاری که گفته بود رو انجام بده**.فکر کردم اشکالی نداره، چون زمان زیادی از هالوین گذشته بود و فکر میکردم یه کم ویفر خُرد شده باقی مونده، اما بچه‌ها بهترین‌هاش رو گذاشته بودن برای آخرکار. بیرحمانه بود، تکه‌های بزرگ شکلات رو انداختم تو سطل آشغال. بچه‌ها گریه میکردن.** من نمیخواستم این کار رو انجام بدم، اما شخصیتم اینجوریه که وقتی چیزی میگه باید پای حرفش بمونه**. بعدش همشون رو از سطل آشغال آوردم بیرون و خودم خوردمشون.”