فکر کردن زیاد حالم رو بد میکنه

“چند هفته پیش تو روزنامه‌ی ‘تایمز’ یه مقاله راجع به افرادی که تو سلول‌های انفرادی بودن رو خوندم. یکیشون گفته بود بدترین چیز تو این زندان‌ها داشتن وقتِ خیلی زیاد برای فکر کردن هست. و این مشکل منم هست. وقتی تو آپارتمانم تنهام شروع میکنم به فکر کردن: در مورد مسائل مالی، مراقبت‌های پزشکی، و در مورد اینکه به اندازه کافی به مادرم رسیدگی نکردم. اما وقتی میتونم برم بار (کافه برای سرو مشروبات الکی) حالم خوبه. چند تا خیابان بالاتر از خونه‌ام یکی هست. وقتی در رو باز میکنم و داخل رو نگاه میکنم، میبینم اونجا پر از آدمهاییه که شبیه منن: آدم‌هایی با مشکلات جسمی و بازنشسته‌هایی که کاری برای انجام دادن ندارن. تعداد زیادی‌مون هم ژولیده‌ایم و ریش‌هامون رو نتراشیدیم. و هممون هم عاشق الکل هستیم. هربار میرم اونجا به گرمی بهم خوشامد میگن. اونجا تنها جاییه که بخاطر آشغال بودنم خودم رو سرزنش نمیکنم.”